کسب و کار خانواده. مهم ترین در اسپانیا

کسب و کار خانوادگی آلوارز گومز در پشت اولین فروشگاه خود شروع به تولید محصولات آرایشی و بهداشتی، اکسیرها و محصولات مختلف عطری کرد که با نام تجاری خود به بازار عرضه می شدند. در سال 1912، یک عطرسازی خاص به یک موفقیت واقعی در فروش تبدیل شد و هنوز هم امروزه از اعتبار زیادی برخوردار است. اجزای فرمول لیمو، ترنج، رزماری، شمعدانی... رایحه و رایحه مزارع و گل ها بود که نتیجه آن یک ادکلن تمیز، با طراوت و خالص بود. «آلوارز گومز غلیظ آب ادکلن» هنوز نام خود را حفظ کرده است و بطری طرح آرت دکو آن به دلیل استفاده از آن نه تنها در خانه های اسپانیایی، بلکه در هتل ها و رستوران های معتبر کشورمان برای ما بسیار آشناست. از دهه 90، شرکت آلوارز گومز با در دست داشتن نسل جدید، کارخانه ای دارد که در آن تولید را استاندارد می کند، شبکه توزیع سراسری و حرفه ای سازی کامل مناطق مختلف شرکت را در اختیار دارد. هدف این بود که بهترین افراد حرفه‌ای را بدون از دست دادن شخصیت خانوادگی اصلی شرکت به کار بگیریم. در حال حاضر 4 نسل از کسب و کار خانوادگی وجود دارد. در حال حاضر آنها گسترش بین المللی و ایجاد عطرها و محصولات جدید را انتخاب کرده اند.

در حال حاضر، گروه بارسلو بیش از 33000 کارمند در سراسر جهان دارد. به عنوان مهمترین تاریخ در تکامل آن موارد زیر را برجسته خواهیم کرد:

• 1954: ورود به بخش گردشگری
• 1962: شروع در صنعت هتلداری
• 1968-1981: گسترش بین المللی
• 1992: ورود به بازار آمریکای شمالی
• 1995: اولین هتل در یک شهر در اسپانیا (Barceló Sants در بارسلون)
• 1997: گسترش گروه هتل بارسلو
• 2001: گروه Barceló به 100 هتل رسید
• 2002: حق امتیاز در مالت، تونس و مراکش. Grupo Barceló اولین شرکت هتلداری در ایالات متحده است.
• 2003: گروه هتل Barceló اولین وب سایت خود را راه اندازی کرد و یک مرکز رزرو آنلاین جدید ایجاد کرد.
• 2005-2010: موفقیت برنامه استراتژیک. گروه بارسلو وارد 30 گروه برتر جهان شد (2007)
• 2011: برای مبارزه با بحران، نوسازی جایگزین توسعه شد.
• 2015: گسترش دوباره فعال شد
• 2016: فرود در پایتخت: مادرید

       

در Abengoa SL می‌توانیم مراحل زیر را برجسته کنیم: 1941-1950: توسعه اولین فعالیت‌ها و گسترش آن در سراسر اندلس. صورتحساب بیش از 45 میلیون پستا (270.456 یورو) 1951-1960: گسترش در سراسر اسپانیا، تحکیم فعالیت شرکت. صورتحساب به 4.880 میلیون پستا (29.329.391 یورو) می رسد 1961-1970: فعالیت در بازار بین المللی آغاز می شود. اولین پروژه های بین المللی در کلمبیا، ونزوئلا و گواتمالا هستند. اولین دفتر خارج از کشور در آرژانتین ایجاد شد. 1971-1990: تولد شرکت های تخصصی جدید با نوآوری های مستمر در بازار. صورتحساب بیش از 52 میلیون پستا (314.906.303 یورو) است. 1991-2003: این شرکت فعالیت خود را بر توسعه و نوآوری فناوری های اطلاعاتی جدید، انرژی های تجدیدپذیر، سوخت های زیستی و احترام به محیط زیست متمرکز کرد. صورتحساب بیش از 144 میلیون پزتا است. (865.457.431 یورو) 2004-2010: پروژه ها رشد می کنند و مکان های جغرافیایی متنوع تر و بیشتر می شوند. Abengoa به عنوان یک رهبر در این بخش قرار دارد و در مکان هایی مانند ایالات متحده آمریکا، هند یا چین فعالیت می کند. این مرحله با فروش 40 درصد تلونت با هدف تمرکز استراتژی و تمامی فعالیت ها بر روی انرژی و محیط زیست به پایان می رسد. از سال 2011 تا به امروز، آبنگوآ، رئیس سابق خاندان سلطنتی، آلبرتو آزا، به دلیل فعالیت حرفه ای و تجربه حرفه ای گسترده اش، به عنوان مشاور بین المللی به هیئت مدیره پیوست. تمرکز این شرکت بر روی استفاده از راه حل های فن آوری نوآورانه برای توسعه پایدار در بخش های زیرساخت، انرژی و آب است.

از سال 1980 تا 2000، Bergé y Compañía تنوع و گسترش بین المللی خود را آغاز کرد. قراردادهای تایید شده مهم بیشماری مانند تویوتا، رولزرویس، فراری یا مازراتی وجود دارد. از ابتدای قرن تا به امروز، این شرکت با ادغام برندهای جدیدی مانند کیا، سوبارو، میتسوبیشی و اینفینیتی و غیره، جهشی کیفی و کمی در بخش خودروسازی Bergé y Compañía داشته است.  

Emilio Botín Sanz de Sautuola y García de los Ríos پس از گذراندن چندین سال به عنوان مدیر کل، در سال 1986 به عنوان رئیس بانک سانتاندر منصوب شد و جانشین پدرش شد. از آن زمان تا کنون، گروه سانتاندر از رشد و توسعه بازمانده است و یکی از مهمترین نهادهای مالی در اسپانیا، اروپا و آمریکای لاتین است. پس از مرگ امیلیو بوتین سانز د ساوتولا و گارسیا د لس ریوس در سال 2014، هیئت مدیره به اتفاق آرا خانم آنا بوتین را به عنوان رئیس جدید منصوب کرد.  

در سال 1936، با جنگ داخلی اسپانیا، برخی از مدیران این شرکت ترور شدند و پس از جنگ، پس از تعمیرات مختلف در سیلوها و منطقه تخمیر، مجدداً تولید شد. در سال های بعد، مرحله گسترش نام تجاری با خرید سایر کارخانه های کوچک که در سراسر جغرافیای اسپانیا پخش شده بودند، آغاز شد. در سال 1969، یک کارخانه جدید در سن سباستین د لس ریس (مادرید) راه اندازی شد و تا سال 1982 به موازات کارخانه اولیه در مادرید فعالیت می کرد. گسترش به سمت شمال اسپانیا در سال 1968 با کارخانه ای در ساراگوسا آغاز شد. به عنوان مهم‌ترین نوآوری این برند، اشاره می‌کنیم که در سال 1962 بشکه چوبی سنتی با بشکه آلومینیومی جایگزین شد و لیترونای محبوب شروع به استفاده کرد. در سال 1971، چوب با پلاستیک برای بسته بندی محصولات جایگزین شد. از سال 1972، آبجوهای مختلف شروع به تولید کردند، مانند: Águila Dorada، Águila Imperial (1976) و Águila Reserva. بعدها، Águila Sin، یکی از پیشگامان این نوع و یک آبجو سیاه خاص به نام نیجر، راه اندازی شد. در دهه 80، Águila Pilsener، Adlerbrau، Máster و Buckler وارد بازار شدند که دومی پیشروترین آبجو غیر الکلی در بازار اسپانیا بود. در سال 1984 Heineken 32٪ از سهام Él Águila را به دست آورد و در سال 2000 با گروه Cruzcampo ادغام شد که به طور کامل توسط Heineken خریداری شد. از زمانی که Heineken سهام El Águila را در سال 1984 به دست آورد، به تدریج با نام تجاری Amstel جایگزین شد و در سال 1992 به Águila Amstel تغییر نام داد. کم کم نام Águila از روی حروف در لوگو محو می شود و در نهایت ناپدید می شود و Amstel به عنوان نام برند باقی می ماند. در سال 2019، مدیریت این شرکت تصمیم گرفت تا El Águila را با الهام از دستور اصلی، دوباره برای فروش قرار دهد و اولین آبجو بدون فیلتر را درست مانند آبجو سال 1900 به بازار عرضه کند.

در سال 1885، برادران اچواریا (فدریکو و خوزه) که در شرکت اچواریا هرمانوس همکاری داشتند، تمام مشاغل صنعتی پدرشان را که در سال 1896 درگذشت، در اختیار گرفتند. اگرچه فدریکو اچواریا به زودی پروژه‌های جدیدی را آغاز کرد که برای آنها با خوان دو زوریکال‌دی همکاری کرد و کارهای جدیدی را خریداری کرد. زمین برای ساخت مکانیکی میخ کفش (با صادرات به سراسر جهان). در سال 1894، Recalde به عنوان مالک کارخانه، قرارداد همکاری با فردریک زیمنس امضا کرد و به نصب اولین کوره فولاد در اسپانیا و کارخانه های نورد مختلف دست یافت. در سال 1901 فدریکو کارخانه سیم سانتا آنا (Castrejana) را با کوره بلند و بخش های کشش خریداری کرد. از طریق یک شاخه راه آهن، کارخانه Recalde و کارخانه آهن و ریخته گری سانتا آگوئدا را به هم متصل می کند. بدین ترتیب مجموعه اولیه فولاد گسترش یافت و کارگاه مکانیکی برای ساخت و تعمیر ماشین آلات راه اندازی شد. پس از مرگ همسرش در سال 1902، فدریکو با پسران ارشد خود (خوان و لوئیس) و شرکای با مسئولیت محدود (1903 فرزند باقی مانده اش) شرکت تضامنی فدریکو اچواریا ای هیخوس (8) را تشکیل داد. این شرکت که با سایر کارخانه‌های اچواریا ادغام شد، 230 کارگر در Recalde و 83 کارگر در Castrejana دارد که به تولید سالانه 2500 تن فولاد می‌رسد. شرکت Federico Echevarría e Hijos در سال 1920 به Sociedad Anónima Echevarría تبدیل شد. این شرکت به تولید فولادهای ظریف و ویژه اختصاص دارد و با نام HEVA در بازار ظاهر می شود. این شرکت به تدریج در حال رشد است تا به 780 کارگر برسد. سرمایه گذاری های انجام شده در دهه 1920 به آن اجازه می دهد تا با سهولت نسبی بر بحران 1930-31 غلبه کند. پس از جنگ داخلی، نزدیکی شرکت به مرکز شهری بیلبائو، انتقال به باسوری (1963) را با نصب دفاتر و اجاق‌های جدید مجبور کرد. این کارخانه در سال 1967 شروع به کار کرد. پس از بحران در بخش فولاد در دهه 70، شرکت Echevarría بخشی از بخش دولتی شد (1988) و 2 سال بعد با Acenor با Forjas y Aceros de Reinosa ادغام شد. ادغام کامل فعالیت ها در سال 1994 است و یک سال بعد فرآیند خصوصی سازی گروه انجام می شود که در آن کارخانه قدیمی Echevarría de Basauri یکپارچه شده است که در سال 2000 یک کارخانه فولاد جدید راه اندازی کرد. محل کارخانه قدیمی Echevarría در Begoña توسط شورای شهر بیلبائو خریداری شد تا یک پارک عمومی بسازد و یک دودکش به عنوان مدرکی دال بر استفاده صنعتی آن باقی بماند.

از سال 1969، خوزه انترکانالس فرماندهی و هدایت شرکت را محول کرد، اگرچه او تا زمان بازنشستگی در سال 1974 به عنوان مدیر و رئیس افتخاری ادامه داد. او به عنوان مشاور ادامه داد تا سرانجام در سال 1981 در سن 82 سالگی بازنشسته شد. . Entrecanales y Távora، SA در تمام مدت وجود خود تلاش کرد تا برای انطباق با وضعیت اقتصادی ملی و بین المللی تکامل یابد، تا تقاضا برای ساخت و سازهای جدید، به طور فزاینده بزرگ و پیچیده، مانند جایگزینی بخش هایی از پل های فلزی با پل های دیگر از بتن مسلح را برآورده کند. دهه 40). شرکت Entrecanales y Távora، SA نقش تعیین کننده ای در پروژه های توسعه ای مختلف از جمله طرح صنعتی سازی شرکت های اسپانیایی، طرح آویلس، طرح REDIA ایفا کرد و همچنین با ساخت مقر وزارتخانه ها، آثار خود را در زمینه ساخت و ساز بر جای گذاشت. صنعت و انرژی، و تجارت و گردشگری، در مادرید، توسط معمار آنتونیو پرپینا. و خصوصی: مراکز تجاری و تجاری، هتل ها و آپارتمان ها در سواحل شبه جزیره و جزایر (هتل منسی در تنریف، اثر معمار ماررو رگالادو، یا سانتا کاتالینا در لاس پالماس، بر اساس پروژه ای از آنجل مارتین فرناندز د لا تورس. دفتر مرکزی رسمی و نهادی (ساختمانی طراحی شده توسط Sáenz de Oiza که به عنوان مقر BBV عمل می کند، یا Torre Europa توسط میگل اوریول در مادرید، در میان بسیاری دیگر)، امکانات ورزشی، شهرهای بهداشتی، مجتمع های مسکونی و غیره. Entrecanales y Távora, SA یکی از شرکت‌های پیشرو در بخش ساخت و ساز اسپانیا بود و پس از ادغام در سال 1997 با Cubiertas و MZOV در شرکت Acciona، امروز نیز به همین شکل ادامه می‌دهد. پس از ادغام آن با Cubiertas و MZOV، به عنوان Acciona و هنوز هم هست - از سال 1997، پس از ادغام آن با Cubiertas و MZOV، به عنوان Acciona

رئیس گروه هتلداری همچنان بنیانگذار آن Gabriel Escarrer Julià است، در حالی که Gabriel Escarrer Jaume معاون رئیس جمهور و مدیرعامل است.

در سال 1934 پپین فرناندز Sederias Carretas را به همراه سزار رودریگز و سایر تجار تأسیس کرد. این مکان در حال گسترش است و حتی در طول جنگ داخلی نیز حفظ می شود. پس از این، کسب و کار یک ساختمان کامل را اشغال می کند. در سال 1935، او زمینی را در Calle Preciados به دست آورد و 8 سال بعد اولین Galerías Preciados را افتتاح کرد. در دهه 50 بود که رقابت از دیگر فروشگاه‌های بزرگ ظاهر شد: El Corte Inglés، که توسط Ramón Areces اداره می‌شد. El Corte Inglés با افتتاح فروشگاه خود در بارسلون در سال 1962 گسترش یافت. گالری ها Almacenes Jorba، (Jorba Preciados) را خریداری کردند. در اواسط دهه هفتاد، بیش از بیست مرکز داشت. استراتژی‌های متفاوت هر دو شرکت (رامون آریس، مراکز جدید را با سود کسب شده تامین مالی کرد، در حالی که پپین فرناندز وام گرفت تا بتواند توسعه یابد)، باعث بدهی شدید شرکت می‌شود. طلبکار اصلی آن: بانک Urquijo کنترل شرکت را در دست می گیرد و آن را در سال 1981 به روماسا می فروشد. اگرچه پپین فرناندز به مدیریت شرکت ادامه می دهد، اما پس از مرگ او (1982)، دیگر تحت کنترل خانواده نیست. پس از سلب مالکیت روماسا در سال 1983، Galerías Preciados خصوصی شد و در نهایت توسط El Corte Inglés در سال 1995 پس از تعلیق پرداخت ها جذب شد. پپین فرناندز مدال شایستگی در کار را در سال 1972 برای حرفه حرفه ای خود دریافت کرد.              

Arturo Fierro-Viña به 29 هیئت مدیره بانک ها و شرکت های مرتبط با گروه مالی خانواده تعلق داشته است. به عنوان مهم‌ترین سمت‌هایی که ما برجسته می‌کنیم: رئیس Naviera Fierro، Banco de Finanzas، Fasa-Renault، Taurus Ediciones. معاون و مدیر عامل بانک ایبریکو؛ معاون Financiera Fierro؛ عضو Industrias Cemar، Compañía Trasatlántica Española و Compañía Ibérica de Valores. در سال 1977 آرتورو فیرو به هیئت مدیره بانک مرکزی ملحق شد، زمانی که بانک ایبریکو را خریداری کرد.

ایگناسیو فیرو-وینا، کوچکترین برادر از 3 برادر بود. او در 28 هیئت مدیره بانک ها و شرکت های مرتبط با هلدینگ مالی خانواده حضور داشت. او مانند برادرانش پس از مرگ پدرش در سال 1961، مسئول شرکت‌هایی در آمریکای لاتین بود که به تنباکو، کبریت و ارواح اختصاص داده شده بودند. در ونزوئلا، او رئیس Fosforera ونزوئلا و مروج بزرگ Banco Exterior de Caracas بود.

او همچنین رئیس بانک Ibérico مانند برادرش آلفونسو و Cointra، Cementos Triefierro، Compañía Auxiliar de Fósforos، Ibérica de Electrodomésticos، سروانتس، از اتحادیه تجاری آتلانتیک بود. نایب رئیس Fosforera Española؛ مدیر پترولیبر؛ عضو شرکت سیمان پرتلند انگلیسی-اسپانیایی، شرکت معدنی سانتا کمبا، Financiera Fierro، شرکت سیمان ویژه اسپانیایی El León و Campsa.

او مانند دو برادر دیگرش پس از جذب بانک ایبریکو (2) مدیر بانک مرکزی بود. بحران و مشکلات مالی بسیار کمتر از برادرانش آرتورو و آلفونسو بر او تأثیر گذاشت، زیرا او سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی و تجارت اسپانیایی را که شخصاً مدیریت می‌کرد، حفظ کرده بود: کوینترا و کمپینگ گاز. در سال 1977 او موفق شد یک بانک کوچک در نیویورک باز کند.

از آن زمان، این شرکت، که قبلاً با نام تجاری Iberostar (1983) همراه بود، رشد خود را متوقف نکرد، ابتدا اولین هتل خود را در جزایر قناری (1987) و 7 هتل دیگر در مایورکا (1990) ایجاد کرد. یک سال بعد، میگل اولین اپراتور تورهای خارجی متعلق به اسپانیا (Sunworld) را ایجاد کرد و شرکت مرحله بین المللی خود را با اولین هتل های ریزورت در کارائیب و مکزیک آغاز کرد.

در حال حاضر پس از توافق رسمی با وارثان خواکین، مالک آن خسوس فرانکو است. خرید توسط Jesús به یک استراتژی شرکتی برای حفظ رهبری شرکت در صنعت بازی پاسخ می دهد.

پدرو گانداریاس، همراه با بستگان همسرش و دیگر تاجران مهم در این بخش، در تأسیس Sociedad Anónima Metalurgia y Construcciones "La Vizcaya" در سال 1882 شرکت کردند. این شرکت به همراه Altos Hornos de Bilbao و La Iberia خواهد بود. ماتریس شرکت آینده Altos Hornos de Vizcaya. شرکت Altos Hornos de Vizcaya در سال 1902، یک سال پس از مرگ پدرو گانداریاس، تأسیس شد و در Baracaldo و Sestao قرار داشت. این شرکت دارای امکانات معدنی مختلف و کارخانه های کوچکی بود که در سراسر کانتابریا، آستوریاس، آلمریا، مورسیا و گوادالاخارا توزیع شده بودند. همچنین شرکت های کمکی زیادی به همراه سایر معادن در ویزکایا داشت. در نیمه دوم قرن بیستم، Altos Hornos de Vizcaya در سراسر جامعه والنسیا (Altos Hornos del Mediterráneo) و ناوارا گسترش یافت. این شرکت در سال 1980 با بیش از 11.000 کارگر مستقیم دچار تحول صنعتی شد و سرانجام در تیرماه 1996 مجبور شد آخرین تاسیسات خود را برای همیشه تعطیل کند.      

در مارس 2004 به عنوان مدیرعامل شرکت منصوب شد و یک سال بعد، مجمع عمومی سهامداران او را به عنوان رئیس اجرایی Ebro Puleva منصوب کرد. پس از عملیات خرید/فروش مختلف ملی و بین‌المللی، گروه SOS را برای تمرکز بر تجارتی که شرکت در سراسر جهان کنترل می‌کند، به دست می‌آورد و به Ebro Foods تغییر نام می‌دهد. آنتونیو هرناندز کالخاس به عنوان رئیس Ebro Foods و همچنین عضو هیئت مدیره چندین شرکت گروه منصوب شد. گروه Ebro Foods به شرکت غذایی پیشرو در اسپانیا، شرکت پیشرو برنج در جهان و دومین تولید کننده بزرگ ماکارونی تازه و ماکارونی خشک در سطح جهان تبدیل شده است. این گروه به برخی از مارک های معروف مانند Brillante، SOS یا La Fallera وابسته است. Ebro Foods قهرمان یک فرآیند مهم بین المللی گسترش بوده است. علاوه بر این، سازماندهی مجدد شده است تا سرمایه‌گذاری در کسب‌وکارهایی را که سودآور نبوده‌اند، کنار بگذارد و آن را متوقف کند و به آن اجازه نداد به جایگاه رهبری در سطح بین‌المللی برسد. این شرکت سال 2020 را با یک نتیجه تاریخی به پایان رساند و به لطف افزایش مصرف خانگی در ماه های آخر همه گیری، فروش خود را 15 درصد افزایش داد و 36 درصد بیشتر (192 میلیون یورو) درآمد کسب کرد. Ebro Foods در شرف تصاحب نام تجاری Ronzoni، برند پیشرو ماکارونی خشک در ایالات متحده است. با این عملیات پیش بینی می شود این شرکت بیش از 100 میلیون یورو سود کسب کند.

در پایان دهه 90، سفرها به کارائیب، آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا شروع به تثبیت کردند. در سال 2003، Halcón Viajes Viajes اکوادور را تصاحب کرد. علاوه بر این، این شرکت در بسیاری از جنبه ها از جمله پیشگام بوده است:

• اولین آژانس مسافرتی که آگهی صفحه ای را در روزنامه منتشر کرد.
• اولین کسی که تبلیغات را در تلویزیون گذاشت.
• اولین کسی که فرمول «همه فراگیر» را در کارائیب اجرا کرد.

پیوندهای قدرت تا کنون بی سابقه شناخته شده است، با دودمان خانوادگی، ارتباطات و تجارت آنها در سراسر قلمرو گسترش یافته است. خواننده نام هایی را می شناسد که نشان دهنده بزرگان دنیای ساخت و ساز و موتور، نام های خانوادگی معروف مرتبط با صنعت داروسازی و غذایی، رسانه ها هستند و البته نقش برجسته ای برای La Caixa و بارسا وجود دارد.

---

این کتاب همچنین بخش بسیار جالبی را به پرونده های بدنام قتل و آدم ربایی مرتبط با حوزه های قدرت اختصاص داده است. ما در حال بررسی اثری به نام تار عنکبوت بزرگ هستیم که تلاشی برای نمایان ساختن ساختارهای قدرت در کاتالونیا در دهه‌های اخیر و دیدن اینکه چگونه بر جامعه کنونی ما تأثیر می‌گذارد.

خرید کتاب در آمازون

نسخه اسپانیایی	نسخه کاتالان

او در سال 1916 شرکت Transmediterránea را با سرمایه اولیه 100 میلیون پستا قدیمی تأسیس کرد. این شرکت چندین شرکت کشتیرانی را ادغام کرد و ارتباطات بین جزایر بالئاریک و مراکش و ترافیک کابوتاژ در لوانته را کنترل کرد. پس از جنگ داخلی، او چندین عملیات مالی بسیار مهم را انجام داد که خرید بارسلون تراکشن را برجسته کرد و پس از آن FECSA را تأسیس کرد. در سال 1955 او بنیاد خوان مارچ (تقلید از بنیادهای دیگر مانند راکفلر یا کارنگی) را برای ترویج علم و فرهنگ ایجاد کرد.

در سال 1977 اورتگا اولین کارخانه های خود را در Arteixo (A Coruña)، مقر فعلی گروه Inditex نصب کرد. در سال‌های بعد، زارا در سراسر کشور گسترش یافت، و اولین کارخانه‌ای بود که Ponferrada (لئون) در خارج از گالیسیا افتتاح شد (1978). در دهه 80، زارا به سرعت در سراسر قلمرو اسپانیا رشد کرد. در سال 1984 اولین مرکز توزیع لجستیک (Arteixo) افتتاح شد و در سال 1985 ایندیتکس، شرکت هلدینگ گروه تأسیس شد. از سال 1988، گسترش بین المللی زارا آغاز شد و فروشگاه هایی را در پورتو (1988)، نیویورک (1989) و پاریس (1990) افتتاح کرد. در سال 1991 Pull&Bear و Massimo Dutti به گروه Inditex پیوستند. در سال 1998 برشکا و در سال 1999 استرادیواریوس پیوستند. در سال 1992 زارا اولین فروشگاه خود را در مکزیک و در سال 1993 در یونان افتتاح کرد. امروزه فروشگاه های زارا در سرتاسر دنیا وجود دارد. ما در قرن بیست و یکم هستیم، در سال 2001 که گروه ایندیتکس (به ارزش 1 میلیارد پزوتا) به بازار عرضه شد. در همین سال زمانی که این شرکت فروشگاه لباس زیر زنانه Oysho را راه اندازی کرد. در سال 2003 فروشگاه زارا هوم و در سال 2008 Uterqüe افتتاح شد.رئیس اجرایی فعلی پابلو ایسلا است که از مدیر عامل ایندیتکس (2005-2011) به مدیر اجرایی (2011-...) تبدیل شد، زمانی که آمانسیو اورتگا، بنیانگذار و سهامدار اصلی بود. ، از سمت ریاست استعفا می دهد. ?  

در سال 1980 این شرکت برای اولین بار در سراسر کشور اولین برند شیر بدون چربی و نیمه بدون چربی را تجاری کرد. علاوه بر این، گروه شروع به تنوع بخشیدن به تجارت خود از طریق بخش‌های دیگر مانند تجاری‌سازی آب معدنی Bezoya (1974) یا Zumosol (1986) کرد.

در سال 2005 پولانکو سومین فرد ثروتمند اسپانیا در نظر گرفته شد و در سال 2006 مجله فوربس او را در فهرست ثروتمندترین های جهان در رتبه 258 قرار داد. او همچنین تهیه کننده El País، روزنامه عمومی با بیشترین تیراژ ملی و It بود. شامل شرکت هایی مانند Cuatro یا پلت فرم تلویزیون پرداخت دیجیتال + Digital. علاوه بر SER، ایستگاه های رادیویی موسیقی مهمی مانند Los 40 principales و Cadena Dial در اسپانیا و Radio Caracol در کلمبیا داشت.

این شرکت در سال 1914 با نام موسس خود، آنتونیو پویگ SA شروع به کار کرد و از آن زمان تاکنون تجارت خود را بر روی لوازم آرایشی و عطر متمرکز کرده است. در سال 1922 Puig اولین رژ لب ساخت اسپانیایی Miladu را به بازار عرضه کرد. در دهه 40، عطر Agua Lavanda Puig را به بازار عرضه کرد که یکی از نمادین ترین محصولات این شرکت بود. در این سال ها این شرکت به محله محبوب بارسلونا گراسیا نقل مکان کرد. در سال های بعد، 4 پسر موسس، زمام امور شرکت را به دست می گیرند. آنتونیو و ماریانو بر عطرسازی، خوزه ماریا بر تنوع و انریکه بر روابط نهادی تمرکز می کنند. این شرکت شروع به گسترش در سطح بین المللی کرد و اولین هیئت خود را در ایالات متحده (1959) و بعداً هیئت دیگری در پاریس (1968) ایجاد کرد، در آن زمان طراح اسپانیایی Paco Rabanne به این شرکت پیوست. در سال 1976 این شرکت یک کارخانه در شارتر (فرانسه) ساخت و در سال 1987 بود که به طور قطعی خانه مد Paco Rabanne را خریداری کرد. یکی از مهمترین لحظات در گسترش بین المللی این شرکت، توافقی است که با طراح مد Carolina Herrera در نیویورک (1980) برای ایجاد و بازاریابی همه عطرهای آن انجام شد. در سال 1995 پویگ به بخش مد کارولینا هررا پیوست. در سال 1997، مارک پویگ، نوه بنیانگذار، رئیس اجرایی شرکت شد و با آنتونیو باندراس برای ایجاد و بازاریابی برند آنتونیو باندراس به توافق رسید. در سال 1998 این شرکت نام تجاری نینا ریچی را به دست آورد. در سال 1999 خانواده Puig شرکت را مجدداً تأسیس کردند و نام آن را Puig Beauty & Fashion Group تغییر دادند و سه خط تجاری در یک ساختار داشتند: مد، لوازم آرایشی و عطر. این شرکت در سال‌های متوالی از رشد و گسترش خود باز نمی‌ماند، یکی از مهم‌ترین واقعیت‌ها توافقی است که در سال 2008 با خواننده شکیرا برای ساخت عطری به نام او انجام شد. در سال 2009 شرکت به نام اصلی خود بازگشت و شرکت های جدیدی مانند والنتینو (2010) و ژان پل گوتیه را در ساختار خود گنجاند. اولین برند در سال 2018 توسط شرکت فرانسوی L'Oreal از او گرفته شد. در حالی که او سهامدار عمده دومی (ژان پل گوتیه) می شود. این شرکت با افتتاح یک دفتر مرکزی جدید در Plaza de Europa در L'Hospitalet del Llobregat، به نام Torre Puig، صدمین سالگرد خود (2014) را جشن می گیرد. در سال‌های اخیر، این شرکت رشد برندهای جدیدی مانند Dries Van Noten را انتخاب کرده و توسعه Penhaligon's و L'Artisan Perfumeur را ارتقا داده است. علاوه بر این، این شرکت خرید اکثریت اریک بوترباگ لس آنجلس را تکمیل کرده است و با Christian Louboutin برای توسعه تجارت زیبایی خود به توافق رسیده است.

?علیرغم اینکه شروع کار بسیار پیچیده بود، حمایت بنیگنو آرس و بسیاری دیگر از متخصصان کسب و کار، باعث می شود شرکت نیازهای خود را برآورده کند و بتواند مواد اولیه لازم را برای حرکت رو به جلو به دست آورد. این شرکت در سال 1874 شروع به کار کرد و در ابتدا به تامین فروشگاه های سخت افزار در سانتاندر اختصاص داشت. به عنوان داده های مرتبط در تکامل Forjas de Buelna، ما داریم: تا سال 1877، Quijano هر روز از Torrelavega به Los Corrales de Buelna سفر می کرد، در گاری که توسط 2 اسب گاو نر کشیده می شد، یکی از آنها به نام Espartero، به عنوان نمادی از آن باقی می ماند. انجمن جدید New Montaña Quijano. در سال 1880 روشنایی عمومی را در کارگاه ها نصب کرد و در سال 1881 تلفن را در صنایع خود معرفی کرد. در سال 1883 کویجانو یک کارخانه آرد خرید و یک کارخانه نورد سیم و یک کارخانه کشش در ساختمان آن راه اندازی کرد. بنابراین از واردات مواد خام برای تولید انعام از فرانسه و انگلیس اجتناب می شود. در سال 1892 او موفق شد انرژی هیدرولیکی بیشتری را از چند آبشار مصنوعی بدست آورد. ایجاد تعاونی کارگری دارای صندوق بازنشستگی و حوادث (8 سال قبل از قانون حوادث کار). همچنین ساخت خانه های ارزان قیمت را برای همه کارگران خود ترویج می کند. در سال 1899 او شرکت Altos Hornos de Nueva Montaña را در سانتاندر تأسیس کرد و اولین رئیس آن بود. علاوه بر اینکه مدیر و موسس راه آهن سانتاندر- بیلبائو و راه آهن کانتابریا بوده است. کیجانو در سن 25 سالگی یک معاون استانی بود و چندین بار به عنوان سناتور نماینده کانتابریا بود.در سال 1906 این شرکت بیش از 600 کارگر از شهرهای مجاور دره بوئلنا داشت. خوزه ماریا کویجانو Forjas de Buelna را با انبارها، ساختمان ها تکمیل کرد و با راه آهنی به طول بیش از 3 کیلومتر به آبشارها ملحق شد. در حال حاضر، هفت شاخه خانوادگی از خوزه ماریا کویجانو فرناندز-هونتوریا وجود دارد: Quijano Otero، Díaz de Bustamante Quijano، Quijano González-Camino، Mazarrasa Quijano، Quijano Secades، Quintana Quijano و Quijano Agüero.

Gestamp از یک تامین کننده کوچک محلی مهر زنی به یک شرکت جهانی با حضور در قطب های اصلی تولید خودرو تبدیل شده است. این شرکت در 24 کشور در سراسر جهان حضور دارد و به طراحی، توسعه و ساخت قطعات فلزی برای خودرو اختصاص دارد. این شرکت در ایجاد محصولاتی با طراحی خلاقانه برای دستیابی به وسایل نقلیه ای که به طور فزاینده ای ایمن تر و سبک تر هستند و بنابراین از نظر مصرف انرژی و اثرات زیست محیطی بهتر هستند، تخصص دارد. این شرکت در حال حاضر توسط پسران بنیانگذار، فرانسیسکو خوزه ریبراس مرا و خوان ماریا جان ریبراس مرا اداره می شود. نزدیک به 50.000 کارمند دارد و گردش مالی آن به 8548 میلیون یورو می رسد که بخشی از زمان خود را به تحقیق و توسعه فناوری های پیشرفته اختصاص می دهد.     ?       گشتامپ یک گروه بین المللی اسپانیایی است مهندسی خودرو. این شرکت به طراحی، توسعه و ساخت قطعات فلزی برای خودرو اختصاص دارد. Gestamp در سال 1997 توسط فرانسیسکو ریبراس پامپلیگا با هدف تبدیل شدن به یک تامین کننده جهانی. این شرکت در حال حاضر توسط فرزندان بنیانگذار اداره می شود. فرانسیسکو خوزه ریبراس مرا y خوان ماریا جان ریبراس مرا، در 22 کشور جهان حضور دارد و بیش از 100 کارخانه تولیدی و 13 مرکز تحقیق و توسعه دارد. تا دسامبر 2018، نیروی کار آن از بیش از 43.000 کارمند با گردش مالی 8.548 میلیون نفر تشکیل شده است.¹?²?

از سال 1981، پسران فرانسیسکو روگ، خوان، فرناندو و فرانسیسکو، شرکت را به دست گرفتند تا آن را به یکی از بزرگترین داستان های موفقیت در اسپانیا تبدیل کنند. مرکادونا در حال حاضر بیش از 75000 کارمند و بیش از 1300 دفتر در سراسر قلمرو اسپانیا دارد. موفقیت Mercadona شامل ارائه محصولات با کیفیت با قیمت های مقرون به صرفه (برچسب سفید) است. در حال حاضر ریاست مرکادونا بر عهده خوان رویگ آلفونسو است. در سال 1972 فرانسیسکو روگ بالستر نیز سرامیک پامسا را ​​در شهر آلماسورا در کاستلون تأسیس کرد. این شرکت مادری است که گروه پامسا را ​​به‌عنوان فروشنده برتر کاشی در اسپانیا و یکی از شناخته‌شده‌ترین شرکت‌های جهان در فروش سرامیک به‌وجود می‌آورد. پامسا 1150 کارمند در اسپانیا دارد و در کشورهایی مانند آرژانتین، برزیل و پرتغال با گردش مالی سالانه 500 میلیون یورو حضور دارد. در حال حاضر ریاست گروه پامسا بر عهده فرناندو روگ آلفونسو است. خانواده رویگ در زمینه ورزش حرفه ای نیز شناخته شده هستند. فرناندو روگ بزرگترین سهامدار ویارئال سی اف است و در زمان خود بزرگترین سهامدار پامسا والنسیا برای بسکتبال و یکی از سهامداران مهم والنسیا سی اف بود.          

این کارگاه/انبار کوچک 400 متر مربعی خاستگاه یک هلدینگ تبدیل و توزیع فلزات واقعی با بیش از 50 مرکز در سراسر کشور بود. علاوه بر داشتن شرکت های تابعه در فرانسه و لهستان که می توانند آهن و فولاد را از طریق بخش های مختلف مانند قفل سازی یا صنعت خودرو توزیع کنند. رشد واقعی گروه Ros Casares در سال 1959 اتفاق افتاد، زمانی که دولت فرانکو ممنوعیت خرید مستقیم فلز از کارخانه های دولتی را لغو کرد. در آن سال، سود راس کاسارس به 250 میلیون پستا (1,5 میلیون یورو) رسید. در دهه‌های بعد، راس توزیع عمده‌فروشی فولاد را حفظ کرد و خطی از فروشگاه‌های اختصاص یافته به سخت‌افزار افتتاح کرد. بنابراین، وارد صنعت تبدیل، بازاریابی ماشین آلات و بخش کمکی خودرو شد. روس کاسارس با گروه های بزرگ اسپانیایی مانند باسک آریستراین و گروه های بین المللی مانند تیسن (1984) به اتحاد دست می یابد. گروه Ros Casares به تدریج توسط پسران فرانسیسکو (فرانسیسکو خوان و ژرمن روس گارسیا) اداره شد و به طور جدی تحت تأثیر بحران قرار گرفت. Aristrain 50٪ از تجارت را در سال 1990 به دست آورد، اگرچه خانواده 50٪ آن را 8 سال بعد از شرکت Arcelor بازخرید کردند. علاوه بر این، فرانسیسکو روس کاسارس ارتباط نزدیکی با والنسیا سی اف داشت و در سال 1973 رئیس باشگاه شد. اگرچه در دوران تصدی او به هیچ عنوانی دست نیافت، به لطف مدیریت او، باشگاه والنسیا زمینی را در پاترنا خریداری کرد، جایی که آن را ساخت. شهر ورزشی فعلی و همچنین باشگاه بسکتبال گودلا را که حتی به Ros Casares Valencia تغییر نام داد و به نخبگان بسکتبال زنان اسپانیا رسید، قبل از ناپدید شدن در سال 2012 خریداری کرد.

از سال 1970 نام شرکت Papelera de Leitza SA خواهد بود که حاصل جذب این شرکت از Sarrió، Compañía Anónima de Papeles SA و Eurokote SA است که خود را وقف فرآیند تهیه مواد خام، تولید کاغذ و توزیع آن کرده است. همه شرکت‌هایی که گروه را تشکیل می‌دهند، تمایل دارند در زمینه کاغذ پایه در کارخانه‌های خود در Berrobi و سایر مکان‌ها خودکفا باشند. حتی به درخواست‌ها برای احیای جنگل‌ها پاسخ می‌دهد و مزارع اکالیپتوس را در استان باداجوز راه‌اندازی می‌کند. این شرکت چندین شرکت تابعه ایجاد کرده است که تا حد فروش مستقیم به مصرف کننده پیش می رود. به 43 کشور در اروپا، آسیای صغیر، آفریقا و آمریکا صادرات داشته است. در سال 1989 با "Cartiere Saffa" (ایتالیا) ادغام شد. شرکت جدید دارای 65 درصد مشارکت اسپانیایی و 35 درصد ایتالیایی است. یک سال بعد اتفاقاً «کارتیره صفا» 49 درصد از سرمایه را در اختیار داشت و پس از خرید 4,9/1991 درصد از شرکت آلمانی «فلدموله» به کنترل شرکت روی آورد. در سال 1997 این شرکت توسط گروه "Torraspapel" خریداری شد که به "Sarrió, Papel y Celulosa" تغییر نام داد. بین 1999-XNUMX توسط گروه Lecta جذب شد.

تاریخچه کفش سگرا با تاسیس این شرکت در سال 1882 آغاز می شود. سگرا یک صفت به نام خود دارد: شهرت. این شهرت به مهارت، ضمانت، ایمنی، نوآوری و کیفیت اشاره دارد. این خانواده استادکاران بزرگی داشت که در تولید کفش تخصص داشتند. آنها سال ها به یکی از بزرگترین فروشگاه های کفش اروپایی تبدیل شدند و میلیون ها جفت کفش و چکمه در سال تولید کردند.

در حال حاضر، Calzados Segarra موفق شده است که این برند را با طراحی خاص خود ارائه دهد و به گسترش بین المللی خود ادامه دهد. در نقاط فروش منتخب حضور دارد و به عنوان یک برند مرجع در بازارهای اروپایی، به عنوان یک برند با کیفیت بالا در بخش‌هایی مانند نظامی، امنیتی، سخت‌افزاری، کشاورزی، کارگری یا غیررسمی یا غیررسمی در حال تثبیت است.

اینوسنسیو فیگاردو سلا، پسر عموی لوئیس، نیز مدیر بانستو بود و یکی دیگر از سران برجسته یکی از برجسته‌ترین خانواده‌های بورژوازی صنعتی و مالی آستوریا بود. لازم به ذکر است که پدر لوئیس سلا فیگاردو، بنیانگذار بانک سلا، از میرس، و سهامدار بانک های اویدو و گیخونس د کردیتو بود که همه آنها توسط بانستو در دهه 1903 جذب شدند، و مروج بسیاری از معادن بودند. کسب و کار و صنعتی پس از کسب در سال 1969 از یک گروه فرانسوی از Mina Tres Amigos که مالکیت آن توسط خانواده به شرکت دولتی Hunosa در سال XNUMX منتقل شد.

Banco Popular برای کنترل بانک های منطقه ای مختلف مانند: Banco de Andalucía، Banco de Castilla، Banco de Crédito Balear، Banco de Galicia و Banco de Vasconia آمد. در سال 2004، والس ریاست گروه مالی را که از سال 1989 با برادرش خاویر مشترک بود، به آنجل رون سپرد. Banco Popular در ژوئن 1 به مبلغ نمادین 2017 یورو به Banco Santander فروخته شد. این واقعیت هزاران سهامدار را به دلیل ورشکستگی تحت تأثیر قرار داد. El Popular سرانجام در سپتامبر 2018 توسط Banco Santander جذب شد.

این شرکت همچنان لهجه خانوادگی قوی دارد. 3 پسر پدرو ولاسکو (او 2 دختر نیز دارد) ستون های فعلی گروه هستند که به 2 شرکت تقسیم شده است، Laminados Velasco که به عنوان توزیع کننده فعالیت می کند و Cosimet، مدیر دارایی. علاوه بر توزیع فولاد و بخش‌های املاک و بیمه، خانواده ولاسکو تعهدی قوی به انرژی‌های تجدیدپذیر داشته است و چالش‌های فعلی آن حفظ سطح پرداخت بدهی، قدرت مالی و اعتبار خود با پشتوانه سابقه خود است. علاوه بر این، Cosimet قصد دارد به تعمیق تنوع و رشد در بازارهای استراتژیک ادامه دهد و گسترش بین المللی خود را تقویت کند.

در سال 1987 او یکی از مذاکره کنندگان برای تلاش برای ادغام بانکو بیلبائو با بانستو بود. علاوه بر شرکت فعال در ادغام با Banco Vizcaya. در سال 1988 Ybarra به عنوان معاون رئیس بانک جدید (BBV) انتخاب شد. در سال 1990 در پایان دوره ادغام بین دو بانک به عنوان رئیس جمهور پیشنهاد شد. هنگامی که او به قدرت رسید، این نهاد رشد زیادی را در خارج از کشور تجربه کرد و به جایگاه برتر در طبقه بندی بانک های اسپانیایی رسید. BBV حامی رویدادهای مهمی مانند نمایشگاه جهانی سویل (1992) بود و سهامدار شرکت هایی مانند Repsol، Telefónica و Iberdrola شد. او همچنین سرمایه گذاری های متعددی در آمریکای لاتین انجام داد.

در سال های آخر دهه، Ybarra ادغام BBV با Argentaria را رهبری کرد. بانک BBVA به دومین اپراتور بزرگ در این بخش در کشور تبدیل شد که تنها با BSCH (Banco Santander Central Hispano) پیشی گرفت. ایبارا به عنوان رئیس مشترک بانک جدید (به همراه فرانسیسکو گونزالس) انتخاب شد تا اینکه در 18 دسامبر 2001 استعفای خود را ارائه کرد. او سمت خود را به عنوان رئیس مشترک بنیاد BBVA و معاون رپسول حفظ کرد. در ماه های اول سال 2002، پس از اطلاع از مشارکت ادعایی خود در رسوایی حساب های مخفی BBV در جرسی، او از تمام پست های مرتبط با نهاد استعفا داد.