کسب و کار خانواده. مهم ترین در اسپانیا

Emilio Botín Sanz de Sautuola y García de los Ríos پس از گذراندن چندین سال به عنوان مدیر کل، در سال 1986 به عنوان رئیس بانک سانتاندر منصوب شد و جانشین پدرش شد. از آن زمان تا کنون، گروه سانتاندر از رشد و توسعه بازمانده است و یکی از مهمترین نهادهای مالی در اسپانیا، اروپا و آمریکای لاتین است. پس از مرگ امیلیو بوتین سانز د ساوتولا و گارسیا د لس ریوس در سال 2014، هیئت مدیره به اتفاق آرا خانم آنا بوتین را به عنوان رئیس جدید منصوب کرد.  

Arturo Fierro-Viña به 29 هیئت مدیره بانک ها و شرکت های مرتبط با گروه مالی خانواده تعلق داشته است. به عنوان مهم‌ترین سمت‌هایی که ما برجسته می‌کنیم: رئیس Naviera Fierro، Banco de Finanzas، Fasa-Renault، Taurus Ediciones. معاون و مدیر عامل بانک ایبریکو؛ معاون Financiera Fierro؛ عضو Industrias Cemar، Compañía Trasatlántica Española و Compañía Ibérica de Valores. در سال 1977 آرتورو فیرو به هیئت مدیره بانک مرکزی ملحق شد، زمانی که بانک ایبریکو را خریداری کرد.

ایگناسیو فیرو-وینا، کوچکترین برادر از 3 برادر بود. او در 28 هیئت مدیره بانک ها و شرکت های مرتبط با هلدینگ مالی خانواده حضور داشت. او مانند برادرانش پس از مرگ پدرش در سال 1961، مسئول شرکت‌هایی در آمریکای لاتین بود که به تنباکو، کبریت و ارواح اختصاص داده شده بودند. در ونزوئلا، او رئیس Fosforera ونزوئلا و مروج بزرگ Banco Exterior de Caracas بود.

او همچنین رئیس بانک Ibérico مانند برادرش آلفونسو و Cointra، Cementos Triefierro، Compañía Auxiliar de Fósforos، Ibérica de Electrodomésticos، سروانتس، از اتحادیه تجاری آتلانتیک بود. نایب رئیس Fosforera Española؛ مدیر پترولیبر؛ عضو شرکت سیمان پرتلند انگلیسی-اسپانیایی، شرکت معدنی سانتا کمبا، Financiera Fierro، شرکت سیمان ویژه اسپانیایی El León و Campsa.

او مانند دو برادر دیگرش پس از جذب بانک ایبریکو (2) مدیر بانک مرکزی بود. بحران و مشکلات مالی بسیار کمتر از برادرانش آرتورو و آلفونسو بر او تأثیر گذاشت، زیرا او سرمایه‌گذاری‌های آمریکایی و تجارت اسپانیایی را که شخصاً مدیریت می‌کرد، حفظ کرده بود: کوینترا و کمپینگ گاز. در سال 1977 او موفق شد یک بانک کوچک در نیویورک باز کند.

او در سال 1916 شرکت Transmediterránea را با سرمایه اولیه 100 میلیون پستا قدیمی تأسیس کرد. این شرکت چندین شرکت کشتیرانی را ادغام کرد و ارتباطات بین جزایر بالئاریک و مراکش و ترافیک کابوتاژ در لوانته را کنترل کرد. پس از جنگ داخلی، او چندین عملیات مالی بسیار مهم را انجام داد که خرید بارسلون تراکشن را برجسته کرد و پس از آن FECSA را تأسیس کرد. در سال 1955 او بنیاد خوان مارچ (تقلید از بنیادهای دیگر مانند راکفلر یا کارنگی) را برای ترویج علم و فرهنگ ایجاد کرد.

Banco Popular برای کنترل بانک های منطقه ای مختلف مانند: Banco de Andalucía، Banco de Castilla، Banco de Crédito Balear، Banco de Galicia و Banco de Vasconia آمد. در سال 2004، والس ریاست گروه مالی را که از سال 1989 با برادرش خاویر مشترک بود، به آنجل رون سپرد. Banco Popular در ژوئن 1 به مبلغ نمادین 2017 یورو به Banco Santander فروخته شد. این واقعیت هزاران سهامدار را به دلیل ورشکستگی تحت تأثیر قرار داد. El Popular سرانجام در سپتامبر 2018 توسط Banco Santander جذب شد.

در سال 1987 او یکی از مذاکره کنندگان برای تلاش برای ادغام بانکو بیلبائو با بانستو بود. علاوه بر شرکت فعال در ادغام با Banco Vizcaya. در سال 1988 Ybarra به عنوان معاون رئیس بانک جدید (BBV) انتخاب شد. در سال 1990 در پایان دوره ادغام بین دو بانک به عنوان رئیس جمهور پیشنهاد شد. هنگامی که او به قدرت رسید، این نهاد رشد زیادی را در خارج از کشور تجربه کرد و به جایگاه برتر در طبقه بندی بانک های اسپانیایی رسید. BBV حامی رویدادهای مهمی مانند نمایشگاه جهانی سویل (1992) بود و سهامدار شرکت هایی مانند Repsol، Telefónica و Iberdrola شد. او همچنین سرمایه گذاری های متعددی در آمریکای لاتین انجام داد.

در سال های آخر دهه، Ybarra ادغام BBV با Argentaria را رهبری کرد. بانک BBVA به دومین اپراتور بزرگ در این بخش در کشور تبدیل شد که تنها با BSCH (Banco Santander Central Hispano) پیشی گرفت. ایبارا به عنوان رئیس مشترک بانک جدید (به همراه فرانسیسکو گونزالس) انتخاب شد تا اینکه در 18 دسامبر 2001 استعفای خود را ارائه کرد. او سمت خود را به عنوان رئیس مشترک بنیاد BBVA و معاون رپسول حفظ کرد. در ماه های اول سال 2002، پس از اطلاع از مشارکت ادعایی خود در رسوایی حساب های مخفی BBV در جرسی، او از تمام پست های مرتبط با نهاد استعفا داد.