توسط ماریا کوملاس ال وندرل: موزه رویدادهای مرتبط با شخصیت رامون کالسینا را سازماندهی می کند. موزه دیز دل وندرل میزبان نمایشگاهی از رامون کالسینا (1901-1992) پس از گذشت 15 سال از آخرین نمایشگاهی است که به او اختصاص داده شده است. این خانواده بنیاد رامون کالسینا را با هدف بازیابی آثار و خاطرات هنرمند کاتالونیایی اهدا می کند.
ظهر امروز در کاخ رابرت بارسلون، نمایشگاه «رامون کالسینا: خالق بی قید و شرط» که از 27 مارس تا 28 ژوئن در موزه دیز دل وندرل میزبانی می شود، توسط رائول بوئیرا، مشاور شورا برگزار شد. از شورای شهر وندرل، نوریا پایان، مدیر موزه دیز، و پسر بزرگ این هنرمند که همنام پدرش است و ایجاد بنیاد رامون کالسینا را با هدف بازیابی آثار و خاطرات خود ارائه کرده است.
جمعه آینده، 27 مارس، ساعت هشت بعد از ظهر، در موزه دیز دل وندرل، مراسم افتتاحیه یک نمایشگاه موقت برجسته برگزار می شود. این نمایشگاه با عنوان «رامون کالسینا: خالق بی قید و شرط»، سفری در زندگی و آثار هنرمند پوئبلا رامون کالسینا و بارون است و تا 28 ژوئن می‌توانید از آن بازدید کنید.
رامون کالسینا در یک محیط صنعتی و محقر به دنیا آمد و از خانواده ای نانوا بود. او طراحی را از کودکی آغاز کرد و در سن 15 سالگی اولین نقاشی خود را در ال پیتوزو منتشر کرد. بدین ترتیب مسیر طولانی یادگیری، نمایشگاه ها و تعهد اجتماعی و سیاسی آغاز شد. در آغاز، انتقادات از قبل بر کالسینا متمرکز بود. فیلیو الیاس (La Publicidad, 1927) نوشت: «اکنون پروویدنس بهترین و معنوی‌ترین هنرمند پوستر را که سرزمین ما تا به حال شناخته است به ما نشان می‌دهد.» در سال 1929 او اولین تقدیر بزرگ خود را دریافت کرد، زیرا دو بار از بنیاد رامون آمیگو و کویاس بورسیه تحصیلی دریافت کرد. اولین بورس تحصیلی به او اجازه داد تا اسپانیا را بشناسد، عمدتاً گرانادا، جایی که با فدریکو گارسیا لورکا و مانوئل دی فالا آشنا شد. دومی او را به پاریس برد و در تالار سرپرستان شرکت کرد. منتقدان Le Quotidien، Le Journal و Le Mercure de France از کار Calsina تمجید کردند.
اگرچه، قبل از جنگ داخلی، Calsina در سراسر اسپانیا با موفقیت انتقادی زیادی به نمایش گذاشت. در سال 1936 توسط ارتش جمهوری خواه به صفوف فراخوانده شد و در حین فرار به فرانسه، در اردوگاه پناهندگان آرگلرز بازداشت شد. او با به خطر انداختن جان خود، تصمیم گرفت از طریق کشور باسک به اسپانیا بازگردد، جایی که در اردوگاه کار اجباری بداهه در میدان گاوبازی ویتوریا زندانی شد. سال‌های پس از آن سال‌های اجباری در فضای تبعید داخلی بود تا اینکه عملاً در سال 1957، مؤسسات هنری اصلی بارسلونا و معتبرترین روشنفکران نمایشگاه بزرگداشت «سی سال نقاشی» را به گالری‌های سیرا ترتیب دادند. این واقعیت یک سری نمونه های ثابت از کار کالسینا را دوباره شروع کرد. انتقادات همبستگی ملی و روزنامه‌ها که مدت‌ها او را تحقیر می‌کردند، کمتر تند شد. در سال 1964 برنده جایزه بین المللی نقاشی Ynglada-Guillot، در سال 1984 مدال طلای صندوق بین المللی هنر و در سال 1990 برنده صلیب سنت جورج شد. رامون کالسینا در 26 نوامبر 1992 در بارسلونا درگذشت.
آثاری که در موزه دیز به نمایش گذاشته شده است، دیدگاهی جهانی از افکار و زندگی هنرمند است. با تصاویری از پوبلنو، با تکه‌هایی از خاطرات کودکی و با نقاشی‌هایی از نقد اجتماعی و هنری که مطمئناً تماشاگران آنها را بی‌تفاوت نخواهد کرد. این نمایشگاه حدود 50 اثر را در خود جای داده است که بیشتر آنها قبلاً برای عموم نمایش داده نشده بودند و اکنون به لطف همکاری بنیاد رامون کالسینا و مجموعه های خصوصی قابل تحسین هستند. این نمایشگاه اقدامی عدالتخواهانه برای کشف مجدد چهره این هنرمند مهم کاتالان است.
در اطراف نمایشگاه، موزه دیز مجموعه کاملی از رویدادهای مرتبط با شخصیت رامون کالسینا را، هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان، سازماندهی می کند. کارگاه هایی مانند قصه گویی و گفتگو برگزار خواهد شد.
در مراسم افتتاحیه نمایشگاه، همچنین ارائه نهادی بنیاد رامون کالسینا، که اخیراً با هدف حفظ و نگهداری آثار رامون کالسینا و بارون ایجاد شده است، برگزار خواهد شد. هدف انتشار آن و نشان دادن آن بر اساس مفهومی است که هنرمند از هنر داشته است.
