توسط ماریا کوملاس یکی از نمادهای رومی تاراگونا، طاق بارا این شهر در مسیر قدیمی Via Augusta، در حدود 20 کیلومتری شمال شرقی شهر، در لبه واحد جغرافیایی که در حال حاضر به نام کمپ د تاراگونا شناخته می شود، واقع شده است. با تاریخ نگاری طولانی، اولین اشاره توسط ماریانجلو آکورسیو (1525) است، این بنا مورد مرمت های مختلف (1786، 1840، 1936) بوده است که همراه با گذشت زمان، به تغییر چشمگیر تصویر آن کمک کرده است. این یکی از جاذبه های گردشگری بزرگ است ساحل طلا.
قدمت آن به طور سنتی به اوایل قرن دوم پس از میلاد می رسد. ج.، اساساً از قرائت کتیبه، که در حال حاضر تا حدی بر روی آرشتراو در یکی از طرفین آن حفظ شده است، که در آن لوسیوس لیسینیوس سورا، سناتور بانفوذ و سه بار کنسول، به عنوان سازنده آن شناسایی شده است.
این یک طاق با یک دهانه است که بر روی یک سکوی بلند ساخته شده است، با بدنه ای مرکزی که توسط چهار لزنا کورنتی در هر یک از نماها ساخته شده است. لزناهای ساده در کنار قوس و در انتها زاویه دار. لزناها بر روی نوعی ازاره ممتد قرار گرفته اند که بدنه مرکزی را از سکو جدا می کند و از گلدسته ای تشکیل شده است که از آرشیترو قالبی، فریز - که در ابتدا کتیبه روی آن قرار داشت - و قرنیز دندانه دار شکل گرفته است.
هم قرنیز و هم اتاق زیر شیروانی که بدون شک تاجگذاری این بنای تاریخی را بر عهده داشته اند ناپدید شده اند. تصویر قدیمی طاق با تصویر فعلی متفاوت بود زیرا از یک طرف اتاق زیر شیروانی فوق را احتمالاً با مجسمه ها نشان می داد و از طرف دیگر سطح پایه حدود 0,90 متر کمتر از آنچه اکنون می بینیم بود. .
ابعاد ساختمان در ارتفاع 14,65 متر، نما 11,84 متر و برای اضلاع کوتاه تر 3 متر قابل بازسازی است. یک مطالعه اخیر به ما اجازه داده است تا به لطف تحلیل معماری آن، تاریخ ساخت آن را به پایان قرن اول قبل از میلاد برسانیم. ج، لحظه ای که به دلیل ویژگی های دیرینه نگاری، کتیبه نیز با آن مطابقت دارد.
این کمی طولانی‌تر از آن چیزی بود که تصور می‌شد و کتیبه اصلی دیگر گم‌شده را تکمیل کرد، که باید در اتاق زیر شیروانی قرار می‌گرفت و احتمالاً نشان می‌داد که بنای یادبود به چه کسی تقدیم شده است. گاهشماری جدید نسبت داده شده به کتیبه (CIL II, 4282 = RIT 930) طاق بارا، به ما امکان می دهد تشخیص دهیم که این طاق بر اساس وصیت نامه سوره لوسیوس لیسینیوس، متعلق به قبیله سرجیا، ساخته شده است که در آخرین بار درگذشت. ربع قرن اول قبل از میلاد. ج. این شخصیت، جد همنام سناتور زمان تراژان، را می توان در سطح فرضیه، با پرافکتوس لپیدا/سلسا (ولیا دو ابرو) شناسایی کرد، که احتمالاً در آغاز سلطنت آگوستوس به تاراکو مهاجرت کرده است.
