مجری در کسب و کار خانوادگی

مجری و اهمیت آن در جانشینی کسب و کار خانوادگی

La کسب و کار خانواده دارایی اصلی در بیشتر است جانشینی ها و به لطف شکل مجری، می توان از مشکلات و درگیری هایی که نه تنها باعث از بین رفتن ارزش خود شرکت، بلکه در میراث ارثی نیز می شود، جلوگیری کرد. به خصوص از آنجایی که دیدگاه مالی و همه موارد احتمالی که ممکن است تا زمانی که تقسیم پذیرفته و تولید شود ایجاد شود.

در همه جانشینی هایی که ارث تجاری وجود دارد، مدت زمانی که بین فوت متوفی و ​​پذیرش بعدی ارث توسط جانشینان او وجود دارد، در این زمان گذرا، برای دارایی های مربوط به تجارت خانوادگی و غیرقابل پیش بینی باز است. که جزء ارث هستند مالک ندارند.

این وضعیت نامشخص بودن مالکیت منجر به یک وضعیت حقوقی پیچیده می شود. به عبارت دیگر، هیچ کس مالک نیست و هیچ کس نیز نمی تواند این نقش را ایفا کند و از نظر تئوری مدیریت کسب و کار خانوادگی متوقف شده است. در آن فاصله زمانی یک پرانتز پاتریمونیال وجود دارد. هنگامی که این خطا رخ می دهد و به دلیل تغییر محیط فعلی، ممکن است منجر به برخی تصمیمات مدیریتی شود که به دلیل مرتبط بودن آنها، نباید با هدف اصلی جلوگیری از زوال یا از بین رفتن ارزش دارایی های شرکت یا از دست دادن دارایی ها به تعویق بیفتد. .

این احتمالات حتی پس از قبول ارث در حالی که در جامعه موروثی باقی می ماند به دلیل مشکلاتی که بین ورثه احتمالی وجود دارد قابل تمدید است.

وظیفه قانونی وصی، اجرای اراده ای است که موصی له در آن بیان کرده است ابزار جانشین پروری، اگرچه مجری نیست فی نفسه یک مدیر ارثی دارای اختیارات زیر است:

• حق رای و تشییع جنازه موصی را بپردازید

• ترکه را با تایید وراث بپردازد

• نظارت بر اجرای بقیه وصیت نامه

• از صحت وصیت در دادگاه دفاع کنید

• اقدامات احتیاطی لازم را برای حفظ و مراقبت از دارایی ها با دخالت وراث انجام دهید.

ضمناً وصی برای انجام اعمال منافی اختیارات محدودی دارد، فقط برای مقاصد خاص (پرداخت ترکه و مخارج کفن و دفن)، اما در مورد املاک، دخالت و رضایت وراث لازم است. معمولاً فروش آنها را بسیار دشوار می کند.

با انتصاب مجری سمت حسابدار تقسیم کننده نیز به وی اعطا می شود. به این ترتیب اختیارات قانونی آنها گسترش می یابد و موصی به وصی اختیار بسیار بیشتری برای اجرای دستور خود می دهد.

اگرچه تفاوت های نظری که بین وصی عمومی و فرد ایجاد می شود (اولی دارای اختیارات بسیار بیشتری نسبت به دومی است)، اما رقم وصی جهانی به ندرت دارای مقررات قانونی مثبت است و بنابراین در اراده توسل به آن توصیه نمی شود. استفاده از فرمول های عمومی کار مناسب، ایجاد یک مقررات صریح است که تا حد امکان کامل باشد بر اساس نیازهایی که ممکن است از زمینه تجاری، خانوادگی و خانوادگی ایجاد شود.

مشکلی که اغلب در عمل به وجود می آید این است که: مجری در مواجهه با یک شرکت تجاری، مشروعیت نمایندگی سهام یا مشارکت های اجتماعی ارث برجای مانده را دارد که شخصیت حقوقی ندارد و ملکی بدون صاحب عنوان در شرکت است. لحظه مجری می تواند اقدامات لازم برای حفظ موقعیت شریک را انجام دهد. به عنوان مثال، پرداخت های معلق انجام دهید یا به تعهدات غیر شخصی پاسخ دهید. اگرچه یک مدیر موروثی نیست، اما تصمیم گیری از طریق اعمال حقوق سیاسی مرتبط با سهام یا مشارکت های اجتماعی به عهده مجری نیست. به عبارت دیگر ممکن است شرکت او را به رسمیت نشناخته یا یکی از شرکا مشروعیت او را برای حضور و رای دادن در مجامع شرکت زیر سوال ببرد.

مقتضی است با توجه به شرایط ذکر شده، متوفی در خود اراده اعمال حقوق سیاسی شریک را به مجری اعطا می کند و در مواردی قدرت تصرف در سهام یا مشارکت های اجتماعی را دارد. همه این مسائل دارای اهمیت اساسی در اراده قابل تنظیم و محدود است. هدف این است که وصی از این اختیارات و همیشه مطابق با اراده موصی به استفاده مناسب ببرد. به همین دلیل موصی باید وصی را به فردی مورد اعتماد و دارای صداقت ثابت و دارای علم و ظرفیت کافی برای انجام وظیفه ظریف خود به ویژه در مواردی که وراث، طلبکاران و غیره دارند، بسپارد. ممکن است تضاد منافع را افزایش دهد.

از این نظر توصیه می شود که وصیت کننده ویژگی ها و مشکلات کسب و کار خانوادگی را مطالعه کند و شرایط خانوادگی و موقعیت هایی را که ممکن است پیش بیاید تحلیل کند. اراده باید به وضوح همه موارد احتمالی و دستورالعمل‌ها و مکانیسم‌های تکمیلی را که مجری باید در مسیر اقدام خود با آن‌ها منطبق کند و به او قدرت کافی برای اجرای آنها را بدهد، ایجاد کند.

همچنین باید توجه داشته باشیم که حتی اگر وراثت پذیرفته شده باشد و در نتیجه سهام یا سهام متعلق به جانشینان در جامعه موروثی باشد، لازم است توافق قبلی بین همه ذینفعان برقرار شود. یعنی در این شرایط نیز مستحب است که وصی را دارای اختیارات نمایندگی و عملی کند.

مشکل مدیریت میراث مالی که بخشی از وراثت است ممکن است اغلب پیش بیاید. مجری قدرت یا ظرفیت ایجاد تغییر در مزایا یا بسیج حقوق را ندارد. چیزی که بدون شک مشکلات متعددی را به دنبال دارد. به همین دلیل ارائه فیگور مجری با اختیارات مربوطه توصیه می شود. اگرچه دقیقاً مانند مورد قبلی اتفاق می افتد، اما برای جلوگیری از خطر واگذاری این اعمال به اراده آزاد مجری، توصیه می شود پس از اعطای تمام اختیاراتی که در وصیت نامه دارد. وصیت کننده با توجه به ویژگی های مولی و خانوادگی، کلیه مقدمات و سازوکارهایی را که وصی برای انجام این اعمال دارد، ایجاد و تنظیم می کند.

جنبه دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، اختیارات مجری در تجارت خانوادگی بر دارایی های مستغلات است. معمولاً در قانون فقط برای موارد خاصی، اختیارات اموال غیر منقول در نظر گرفته شده است. بنابراین توصیه می شود که موصی له به وصی اختیار دهد تا بتواند اموال غیرمنقول را تصرف کند، اگرچه همیشه باید در نظر داشت که ممکن است وصیت کننده بتواند اختیارات وراث را که برخی از قوانین برای آن اقتضا می کند به طور کامل حذف کند. اعمال تصرف اموال غیرمنقول در اختیار مجری.

همچنین باید صراحتاً به مجری اجازه انعقاد، تمدید یا فسخ قراردادهای اجاره یا هر نوع قرارداد دیگری در مورد آن دارایی ها را بدهد، بنابراین با در نظر گرفتن ترکیب دارایی های متوفی، توصیه می شود که اراده مجری اختیارات دقیق را تشخیص دهد. برای چنین اقداماتی

در پایان باید توجه داشت که همیشه چه در مورد اعمال و چه در امور اداری باید در نظر گرفت که آنچه مستحب است با توجه به اهمیتی که دارند این است که موصی له تعیین کننده مقدمات و امور باشد. دستورالعمل اقدامی که مجری باید بر اساس آن در کسب و کار خانوادگی حکم کند.